در این متن شما را با نفربر زرهی EE-11 اوروتو ساخته شده توسط برزیل آشنا خواهیم کرد.

به گزارش خودروم، ساخت نفربر زرهی EE-11 اوروتو (Urutu) در سال 1970 آغاز شد و شرکت برزیلی و دفاعی  ENGESA توسعه آن را برعهده گرفت. نام این خودروی زرهی برزیلی براساس یک افعی بومی آمریکای جنوبی انتخاب شده است. اولین نمونه این نفربر در سال 1970 آماده شد و تولید آن در سال 1974 آغاز گشت.

در ابتدا EE-11 اوروتو فقط برای نیروهای مسلح برزیل به تولید رسید؛ با این حال خیلی زود این نفربر نظر کشورهای دیگر را جلب کرد و به بولیوی، شیلی، کلمبیا، قبرس، اکوادور، گابن، عراق، لیبی، مراکش، اروگوئه و ونزوئلا صادر شد. در مجموع میزان تولید این خودرو نظامی به 1,500 دستگاه رسید.

بدنه EE-11 اوروتو

نفربر زرهی EE-11 اوروتو، زره دولایه و غیر معمولی دارد. یعنی لایه خارجی آن از فولاد سخت ساخته شده و زره داخلی دارای ویسکوزیته است. موتور در جلو نصب شده تا میزان حفاظت غیرفعال از سرنشینان را افزایش دهد. جلوی بدنه در برابر گلوله‌های ضد زره مقاوم است. سایر نقاط بدنه نیز در برابر گلوله‌های سلاح‌های کوچک، ترکش‌های مین و گلوله‌های توپخانه مقاومت می‌کنند. در این نفربر از سیستم اطفاء حریق اتوماتیک استفاده شده و سیستم حفاظت NBC را می‌توان روی آن نصب کرد.

تجهیزات EE-11 اوروتو

نفربر EE-11 اوروتو به یک مسلسل 12,7 میلی متری بر روی سقف مجهز شده و امکان نصب انواع مختلفی از تسلیحات و برجک بر روی آن وجود دارد. این نفربر تنها یک خدمه دارد و توان حمل 12 تا 14 سرباز با تجهیزات کامل را خواهد داشت. نیروها باید از طریق درهای کنار، عقب یا دریچه‌های سقفی به داخل آن وارد شده و یا از آن خارج شوند. تعدادی درگاه کوچک برای شلیک به بیرون از این نفربر هم وجود دارد.

مشخصات فنی نفربر زرهی EE-11 اوروتو

در نفربر زرهی EE-11 اوروتو ازموتور دیزلی ساخته شده توسط دیترویت دیزل با مدل 6V-53T و با قدرت 260 اسب بخار استفاده شده است. برخی از نسخه‌های این خودروی نظامی به موتور دیزلی مرسدس بنز OM-32A با قدرت 190 اسب بخار مجهز هستند. بسیاری از قطعات این نفربر زرهی با EE-9 Cascavel که در کنار آن ساخته می‌شد؛ مشترک بوده و می‌توان از قطعات این دو برای تعمیر هر کدام از آنها استفاده کرد. اوروتو از سیستم تعلیق بومرنگی استفاده می‌کند. این سیستم تعلیق، نوعی ابداع توسط ENGESA بوده و در برخی از خودروهای این شرکت مورد استفاده قرار می‌گیرد. چنین سیسان تعلیقی باعث می‌شود که خودرو به خوبی در مناطق غیر جاده‌ای حرکت کند. از سیستم باد مرکزی تایرها هم در این نفربر استفاده می‌شود. نفربر EE-11 اوروتو کاملاً دو زیست بوده و احتیاج به آماده‌سازی خاصی ندارد. نمونه‌های به کار گرفته شده این نفربر در نیروی زمینی، توسط چرخ‌های خود روی آب حرکت خواهد کرد و حداکثر سرعت آن بر روی آب تنها 2 کیلومتر در ساعت خواهد بود. نوع در نظر گرفته شده اروتو برای تفنگداران دریایی از دو جت آبی استفاده کرده و حداکثر سرعت آن بر روی آب 8 کیلومتر در ساعت خواهد بود.

جایگزین EE-11 اوروتو

در سال 1999 ارتش برزیل مطالعاتی را برای جایگزینی نفربر زرهی EE-11 اوروتو و خودروی شناسایی زرهی EE-9 کاسکاول آغاز کرد. در آن زمان این خودروهای زرهی نزیک به 25 سال در حال خدمت بودند و دیگر به خودروهایی فرسوده و منسوخ تبدیل شدند. در سال 2007 بالاخره قراردادی برای توسعه یک خودروی زرهی جدید برزیلی به نام اوروتو 3 امضاء شد. خودروی جدید تا سال 2011 کامل شد و در نهایت خودروی زرهی تازه ارتش برزیل به گوارانی تغییر نام داد. در سال 2012 اولین دسته از خودروهای زرهی جدید ارتش برزیل سفارش گذاری شد و در سال 2013 و 2014 اولین نمونه‌های ان توحیل مقامات ارتش برزیل شدند و خیلی زود از آنها به عنوان جایگزین EE-9 و EE-11 استفاده کردند. تولید انبوه گوارانی در سال 2013 آغاز شد و تا سال 2019 مجموعاً نزدیک به 400 دستگاه از آن به ارتش برزیل تحویل داده شده بود.

نسخه ارتقاء یافته ونزوئلایی

نسخه ارتقاء یافته‌ای از EE-11 اوروتو با کد EE-11VE وجود دارد. این خودرو توسط ونزوئلا توسعه داده شده و دارای یک کیت زرهی اضافی بزرگ و بهبود عملکردهای آبی و خاکی است. همچنین یک برجک مجهز و جدید با قابلیت نصب توپ‌های خودکار و مسلسل برای این خودرو در نظر گرفته شده و تفنگداران دریایی ونزوئلا از آن استفاده می‌کنند.

انواع نفربر زرهی EE-11 اوروتو

نفربر زرهی EE-11 اوروتو انواع مختلفی دارد. این خودروی نظامی در نوع آمبولانس، فرماندهی، شناسایی، پشتیبانی آتش با برجک 90 میلی‌متری، خمپاره‌انداز 60 میلی‌متری، ضد هوایی با دو توپ 20 میلی‌متری، پشتیبانی، لجستیک با ظرفیت حمل 2 تن بار، ضد شورش مجهز به تیغه رفع موانع و مسلسل 7,62 میلی‌متری و خمپاره‌انداز 81 میلی‌متری به تولید رسیده است.