هونگچی یکی از برندهای خاص تاریخ خودروسازی جهان است. وابستگی سیاسی و رفتار این برند براساس خواست حذب کمونیست چین بسیار قابل توجه است.

به گزارش خودروم، در این محتوا به بررسی تاریخ هونگچی و تاریخچه این خودروساز قدیمی از کشور چین می‌پردازیم. در سوم سپتامبر 2015 مراسم بزرگداشت 70 سالگی پیروزی مقاومت چین در برابر تجاوز نیروهای ژاپنی در خیابان چانگ آن پکن برگزار شد. این رژه نظامی بزرگ، اولین قدرت‌نمایی شی جین پینگ از سال 2012 بود. در واقع او با برگزاری این رژه تاج‌گذاری خود در مقام رهبر چینی‌ها را انجام داد. اما نکته‌ای حائز اهمیت در این مراسم وجود دارد. شی جین پینگ در رژه از خودروی هونگچی CA7600J L5 کاملاً مشکی و روباز استفاده می‌کرد. خودرویی که توسط First Automobile Works یا همان فاو(FAW) تولید می‌شد و در این لحظه رئیس آن یعنی شو جیانی بهترین لحظات عمر خود را تجربه می‌کرد.

هونگچی و چند بازداشت تاریخی

شو را باید متولد گروه فاو و پرورش یافته در کارخانجات این خودروساز چینی دانست. پدر او یعنی خو زورن، یکی از اعضاء موسس و معاون مدیرکل FAW بود. جیانی (Xu Jianyi) در سال 1953 یعنی همزمان با تأسیس FAW متولد شد. پدر جیانی نام او را به نشانه اولین کارخانه خودروسازی، جیان(به معنی ساخت) و یی(اول) نامید. جیانی همچون پدر در FAW مشغول فعالیت شد و تا سال 1974 به سرعت پیشرفت کرد. در نهایت او از سال 2010 تا 2015 به عنوان ریاست و دبیر کل هیئت مدیره گروه فاو ارتقاء یافت. اما او به عنوان مردی که پروش یافته FAW بود؛ در مارس 2015 بازداشت شد. هنوز هم دلیل بازداشت او به درستی مشخص نیست.

اما داستان شی جیانجی و تلاش‌های او برای تولید خودرو در چین، تنها ماجرایی نیست که با بازداشت به اتمام می‌رسد. چون طراح سابق هونگچی یعنی چن ژنگ نیز با طوفان‌های سیاسی از بین رفت. او با الهام از طرح‌های روز ایتالیایی خودروی هونگچی CA72 مدل 1962 را خلق کرد. این ظاهر جدید برای او دردسر ساز بود. پدر چنگ قبل از سال 1949 شهردار تیانجین شد. چنگ به خودرو علاقه‌مند بود و با یک موتور سیکلت دست دو به شهر رفت و آمد می‌کرد.

اما با طراحی یک خودروی تخت زیر سوأل رفت. چون مقامات چینی طرح او را تمسخر جنبش بزرگ این کشور در برابر قحطی دانسته و او را محکوم کردند. از آن گذشته چنگ را فردی ریاکار و علاقه‌مند به سبک زندگی غربی معرفی کردند. انتقاد از او شدت یافت و حتی همسرش از او جدا شد. در نهایت چنگ را به نظافتچی خطوط مونتاژ FAW تبدیل کردند. اینها را گفتیم که بدانید با یک خودروساز معمولی طرف نیستید!

هونگچی و تفکر مائو

فاو اولین خودروساز بزرگ دولتی چین بود. این شرکت با هدف تولید کامیون‌های نظامی و صنعتی تأسیس شد. در سال 1956 اولین کامیون این برند با نام Jiefang به معنی رهایی از روی خطوط تولید خارج شد. مائو از تولید این کامیون در پکن بسیار خوشحال شد. او پس از اعلام رضایت خود گفت بسیار بهتر بود که ما روزی با خودروهای چینی در جلسات حاضر شویم. همین سخن کوتاه آغاز تاریخ هونگچی را رقم زد و FAW به فکر تولید یک خودروی مخصوص برای مقامات افتاد.

اولین هونگچی با نام دانگ فنگ

بنابراین یک سال بعد دولت مرکزی چین به FAW دستور داد تا یک خودروی مخصوص برای رهبران ملی این کشور بسازد. فاو بلافاصله به جمع‌آوری اطلاعات در مورد پیشرفته‌ترین خودروهای لوکس جهان در دهه 1950 پرداخت و در نهایت مرسدس بنز مدل 190 را برای اجراء عملیات مهندسی معکوس برگزید. اندکی بعد دانگ فنگ CA71 در سال 1958 متولد شد. این خودرو براساس نقل قولی از سخنرانی مائو در مسکو، دانگ فنگ به معنی باد شرقی نام گرفت. مائو در آن سخنرانی گفته بود که باد شرقی بر باد غربی غالب است!

بر روی این خودرو کلمه دانگ فنگ با حروف انگلیسی نوشته شد. اما پکن به FAW دستور داد که آن را به حروف دست نویسی از مائو تغییر بدهد و لوگوی شرکت را به آن تغییر داد. در سال 1958 رائو بین، شی روجی و لی لانکینگ به عنوان مدیران ارشد FAW دانگ فنگ CA71 را به پکن بردند. آنها در حاشیه سالن هوایرن به عنوان محل اقامت مائو حضور یافته و محصول خود را به همه رهبران ملی نمایش دادند.

در حین نمایش این خودرو، نخست وزیر چین به نام ژو انلای کاپوت را باز کرد و پرسید که شنیده‌ام این موتور، کپی مرسدس بنز مدل 190 است؟ شی روجی این سخن را درست دانست. ژو ادامه داد که همه برندهای بزرگ خودرو از یکدیگر کپی برداری می‌کنند؛ اما ما باید این کار را هوشمندانه انجام بدهیم و تغییراتی ایجاد کنیم. اگر موتور را دقیقاً کپی کنیم؛ خیلی مناسب نیست. برای مثال می‌توانیم شکل پوشش محفظه موتور را تغییر دهیم.

اوج خدمت به مائو

این لحظه را باید اوج خدمت فاو به مائو دانست. همین رویکرد بدها مدل هونگکی را به نمادی سیاسی از اقتصاد دولتی چین تبدیل کرد. مدیران، مهندسان و کارگران FAW علاوه بر تولید خودرو، خدمت کاران مستقیم مائو بودند. دارایی آنها همین افتخارات بود. افتخاراتی که موجب پیشرفت و اوج گیری شخصی مدیران و مهندسان فاو شد.

فاو از سال 1953 تا 1956 مهندسانی را به اتحاد جماهیر شوروی فرستاد. بسیاری از این مهندسان بعدها به سمت‌های مهمی دست یافتند. به گونه‌ای که بعدها دو نفر از آنها جزء رهبران ارشد حزب کمونیست بودند. لی لانکینگ نیز از سال 1998 تا 2003 به عنوان معاون نخست وزیر چین خدمت کردو جیانگ زمین از سال 1989 تا 2003 دبیر کل حزب و زئیس جمهور چین شد. او در طول 15 سال ریاست جمهوری خود، سه بار از فاو بازدید کرد. جیانگ خود را مرد FAW می‌نامید.

در هر حال تنها 30 دستگاه دانگ فنگ مدل CA71 تولید شد. این وسیله نقلیه بسیار مورد علاقه مائو قرار داشت. در داخل ان از بهترین مواد شامل صندلی‌هایی با پوشش ابریشم، سقف مخملی، موکت پشمی، چوب لاکی، دکمه‌هایی از جنس عاج و… استفاده می‌شد. اما این خودرو چندان قابل اعتماد نبود و در اغلب موارد با خرابی دست و پنجه نرم می‌کرد. در واقع روش‌های مهندسی فاو هنوز خام بود و این نشان می‌داد که کمبود دانش فنی در تولید محصولات چینی کاملاً احساس می‌شد. اما خودروی فوق پایه و اساسی برای توسعه مدل هونگکی شد.

ساخت خودرو در 90 روز

بنابراین تنها 90 روز پس از تولید دانگ فنگ CA71 برنامه فاو برای ساخت خودرویی لوکس‌تر اعلام می‌شود. آنها بدنبال ساخت خودرویی قابل اطمینان و جدید در یک ماه بودند. بنابراین مهندسان فاو طرح مدل هونگچی را براساس یک کرایسلر امپریال پیاده‌سازی کردند. خودروی مزکور بواسطه تلاش سفارت یوگسلاوی چین خریداری و به این کشور ارسال شد. چالش اصلی ساخت مدل هونگچی مهندسی معکوس موتور V8 بود.

ساخت موتور V8 در دو هفته

کارشناسان شوروی به مهندسان فاو گفته بودند که طراحی موتور V8 را کنار بگذارند. چون حتی آنها هم قادر به تولید موتور هشت سیلندر در سال 1958 نبودند. اما چینی‌ها 100 قطعه اصلی موتور را براساس پیشرانه اصلی کرایسلر به شکل دست ساز ساخته و سه تیم در دو هفته موفق به ساخت 3 پیشرانه اولیه شدند. پس از بررسی‌ها موتور CA72-1E انتخاب شد و در آگوست 1958 پس از 33 روز کار فشرده، اولین مدل هونگچی متولد شد. نام هونگچی به معنی پرچم قرمز بود. یعنی بالا نگاه داشتن پرچم قرمز به نشانه افکار رئیس مائو! در عرض دو ماه فاو نسخه نهایی را با تبدیل CA72 به دهمین رژه نظامی روز ملی چین رساند. این فداکاری بزرگی برای مائو بود.

پس از آن مهندسان فاو یک سال آزمایش و تلاش خود را برای ارتقاء CA72 در دو سالن پیشرفته براساس کادیلاک فلتوود و لینکلن کانتیننتال صرف کردند. محصول نهایی حاصل از این اقدام آنها در سال 1959 ساخته می‌شود. مدلی که طراحی کلاسیک با عناصر چینی داشت. این طرح نشانی از بقایای امپراتوری چین و نمادهای سیاسی حزب کمونیست را به همراه داشت. از جمله این نمادها باید به چراغ‌های عقب فانوسی شکل به نشانه سلطنت چین و جلوپنجره بزرگ اشاره کرد. پنج پرچم قرمز کوچک نیز به نمایدگی از طبقه کارگران، کشاورزان، بازرگانان، دانشجویان و سربازان در کنار خودرو دیده می‌شد. در سال 1960 فاو مدل CA72 را به شکل سه ردیف تولید کرد. بنابراین سه پرچم کوچک نیز به نشانه سه فلسفه کیلدی مائو در سال 1960 مورد استفاده قرار گرفت.

خودروی ملی چین

در سپتامبر 1964 مدل هونگچی خودروی ملی چین نامیده شد. این وسیله نقلیه رسماً در رویدادها یملی، مأموریت‌های دیپلماتیک و… مورد استفاده قرار می‌گرفت. با این حال انقلاب فرهنگی چین تولید مدل CA72 را محدود نمود و تنها 206 دستگاه از آن به تولید رسید. در سال 1965 جیا یانلیانگ 25 ساله هونگچی CA770 را طراحی کرد. این خودرو از نظر طراحی و موتور کمی متفاوت بود. به طوری که موتور جدید این خودرو پیشرانه V8 کادیلاک با گیربکس دو سرعته اتوماتیک است. رهبران حزب کمونیست شخصاً در فرآیند طراحی این خودرو برای افزودن امکانات لوکس به آن شرکت کردند. در سال 1966 تعداد 52 دستگاه از این خودروها به پکن منتقل شدند. رنگ بندی محیط داخلی خودروهای مزبور توسط رهبران ملی چین انتخاب شد.

خودروی ضد گلوله برای رهبران چین

در سال 1969 نیز اولین مدل ضد گلوله هونگچی CA772 به تولید رسید. رهبری عملیات ساخت این خودرو را مائو ویژونگ از اداره مرکزی گارد امنیت رهبران ملی چین برعهده داشت. سایر اعضاء تیم نیز کارشناسان نظامی با تخصص ساخت زره‌های ضد گلوله بودند. زره این مدل ضد گلوله 6 میلی‌متر قطر داشت و از شیشه‌هایی 65 میلی‌متری استفاده می‌کرد. تایرها نیز قادر به پیمایش 160 کیلومتر مسافت پس از نفوذ گلوله بودند. این خودرو 4,92 تن وزن داشت و در زمان خود یکی از ایمن‌ترین خودروهای جهان بود. البته مدل مزبور در تاریخ چین کمی باد نام است. چون ژنرال لین بیائو در سال 1971 با آن به فرودگاه گریخت و گلوله‌ها تنها چند خراش بر روی آن به یادگار گذشته‌اند.

پرچم‌های قرمز دردسر ساز

در هر حال این اوج تاریخ هونگچی بود. با این حال همین مدل CA72 برای فاو دردسری بزرگ ساخت. چون پنگ ژن شهردار پکن به فاو پیشنهاد داد که از یک پرچم بزرگ به نشانه اندیشه مائو تسه تونگ به جای سه پرچم نماد تفکرات مائو استفاده کند. همین مضوع پنگ ژن را مورد انتقاد شدید قرار دارد و جیا در سال 1972 از سمت طراح ارشد هونگچی برکنار شد. توسعه مدل هونگچی CA773 نیز در سال 1968 آغاز شد. به دلیل انقلاب فرهنگی تیم توسعه فاو جای خود را به کارگران خط مونتاژ داد. کارگران نیز از سال 1969 تا 1976 هونگچی CA773 را با ایرادات مختلف در زمینه طراحی و کیفیت تولید کردند. آنها در هفت سال 291 دستگاه از خودروی مزبور را به تولید رساندند.

ولی در این میان توسعه هونگچی از سال 1972 با طراحی CA774 توسط مهندسان فاو در دست اقدام بود. تیم توسعه این خودرو توسط جیا یانلیانگ رهبری می‌شد. ایده اصلی ساخت پیشرفته‌ترین خودروی لوکس در جهان بود. برای رسیدن به این هدف چهار مدل اولیه در سال 1975 با تغییراتی جسورانه معرفی شدند. طراحی پیشرفته، مدرن و آیرودینامیک این خودرو همراه با استفاده از ورق‌های فولادی با مقاومت بالا را نمی‌توان نادیده گرفت. با این حال شیشه‌های بزرگ بیش از حد مقامات را در معرض دید قرار می‌داد و به همین خاطر طرح رد شد. در واقع جایگاه نمادین و مقدس مائو از تولید خودرویی مدرن جلوگیری کرد. سال 1976 هونگچی تلاشی ناموفق برای همکاری مشترک با پورشه انجام داد. در همان سال مائو در گذشت و فاو دستور گرفت که خودرویی برای حمل جسد او بسازد!

تضعیف هونگچی در دهه 1980

در سال 1979 فاو توسعه CA774 را با بازگشت چنگ ژنگ دوباره در دستور کار قرار داد. اما دولت چین علاقه‌ خود به ساخت مدل‌های جدید هونگچی را از دست داد. در واقع با مرگ مائو جایگاه هونگچی تضعیف شد. اصلاحات دنگ شیائوپینگ شکاف‌های اقتصادی دولت و صنتعت خودروسازی جهان را بیشتر کرد. مقامات ارشد کمونیست از هونگچی شکایت کردند. فاو زیان مالی زیادی تجربه نمود. محصول CA774 بسیار بد عمل کرد و حتی موجب تصادف جدی رئیس جمهور رومانی به دلیل خرابی ترمز شد. بنابراین هونگچی نمادی از زباله‌های محافظه کار شد و مرگ مائو شکوه و جلال آن را از بین برد.

تعطیلی هونگچی در اوج نا امیدی

در سال 1981 رائو بین و لی گانگ به عنوان رئیس و مدیرکل فاو به پکن احضار می‌شوند. به این ترتیب آنها از دستور توقف تولید هونگچی مطلع شدند. در آن زمان ژائو زیانگ نخست وزیر چین توقف تولید هونگچی را خواستار شد و واردات را جایگزینی مناسب‌تر برای خودروهای مقامات چینی دانست. بنابراین دستور توقف تولید هونگچی ابلاغ شد. رهبران ملی چین سوار بر خودروهای وارداتی شدند. در سال 1984 تعداد زیادی مدل تویوتا کراون از ژاپن و مرسدس کلاس S برای رهبران ملی چین وارد این کشور شد.

فاو در این زمان دو راه پیش روی خود دید. آنها باید با هونگچی خداحافظی کنند یا با بازار اصلی یعنی جامعه را هدف قرار دهند. آنها راه دوم را برگزیده و دو سال پس از توقف تولید هونگچی، اولین جوینت ونچر بزرگ بین المللی خودرو، بیجینگ جیپ با همکاری AMC و BAW در پکن تأسیس شد. صنعت خودروسازی چین به این ترتیب عصر جدیدی را آغاز کرد.

قدرت گیری فاو از 1985 تا 1995

استراتژی دسترسی به بازار در ازای فناوری سیاست خودروسازان چینی در دهه 1980 شد. بنابراین خودروسازان چینی با شرکای اروپایی و آمریکایی جوینت ونچرهای متعددی تأسیس کردند. اما هونگچی از سال 1981 تا 1996 به تولید نرسید. ولی توسعه آن در فاو پس از شکست مذاکره با پورشه ادامه یافت. بنابراین در این مدت مذاکراتی با نیسان، فورد، کرایسلر و آئودی آغاز شد. نتیجه تولید مدل CA750 و CA770 با استفاده از پیشرانه، گیربکس و شاسی محصولات نیسان و لینکلن بود. فاو حتی به سراغ دوج 600 با موتورهای کرایسلر هم رفت.

کرایسلر در سال 1987 فاو را برای خرید خط تولید دوج 600 تشویق کرد. اما ناگهان با افزایش قیمت، فاو نیز از پیگیری خرید این خط منصرف شد. فاو دوباره شریکی برای تولید هونگچی را از دست داد. پس دوباره و به تنهایی توسعه هونگچی را از سر گرفت؛ ولی تلاش‌ها منجر به تولید محصول نشد. تا اینکه اخبار همکاری آئودی و سایک به گوش فاو رسید. فاو بدنبال دستیابی به تکنولوژی و همکاری با آئودی دست به دامن سایک شد تا شاید این خودروساز چینی جای خود را به فاو بدهد. جلسات متعددی برگزارش شد و در نهایت دولت چین دانگ فنگ و فاو را به عنوان تولیدکنندگان بزرگ خودروهای لوکس انتخاب کرد. سایک نیز قطعات مورد نیاز محصولات آئودی را تأمین می‌نمود.

کسینجر فاو

در پایان سال 1988 فاو چشم به یک کارخانه فولکس واگن در خاک آمریکا دوخت. ظرفیت کارخانه مزبور 300 هزار دستگاه در سال بود و فولکس واگن گلف را تولید می‌کرد. سه خط جوش بدنه، رنگ آمیزی و مونتاژ در این کارخانه قرار داشت و این خطوط با ماشین آلات متعدد آن برای فاو بسیار ارزشمند بودند. فاو برای عقب نماندن از سایر خودروسازان چینی و به دست آوردن تکنولوژی آلمان، لو فویوران معروف به کسینچر FAW را به آلمان فرستاد. این شخص در جریان مذاکرات با آگاهی از شرایط و زیاندهی آئودی به مقامات فولکس قول داد که دولت چین به اندازه کافی از این برند خرید خواهد کرد. در عوض از آنها خواست که سه خط تولید کارخانه وست مورلند به طور رایگان در اختیار FAW قرار بگیرد. بلافاصله توافق حاصل شد و واردات 14,500 دستگاه آئودی به چین برای سه سال در دستور کار قرار گرفت.

مالک همه چیز!

لو سپس به آمریکا رفت و از آنجا مهندسین فاو را به کارخانه وست مورلند دعوت کرد. او از فولکس درخواست کرد که خطوط تولید را فعال نموده تا او از سلامت کارخانه اطمینان حاصل کند. اما هدف به گردش در آوردن چرخ کارخانه بدون پرداخت هزینه آموزش سنگین به فولکس واگن و توسط مهندسان فاو بود. در آخر نیز 100 مهندس چینی مأمور انتقال خطوط تولید به چین شدند.

لو در متن قرارداد با فولکس بندی مبنی بر مالکیت همه چیز از کارخانه مزبور به جز مردم را افزود. بنابراین لو حتی 12 خودروی موجود در پارگینگ کارخانه را نیز با خود به چین برد. شش خودرو از آنها نقش مهمی در حمل و نقل تجهیزات و مشاین الات ایفاء کردند. به گونه‌ای که فاو تولید جتا را برعهده گرفت و 64 ربات در کارخانه مزبور نصب نمود. این کارخانه پایه و اساس شکل گیری جوینت ونچر فاو و فولکس واگن شد.

هونگچی دوباره آمد

هونگچی در سال 1996 و پس از 10 سال توقف تولید دوباره به میدان آمد. طرح اولیه CA7220 جدید با موتور آئودی 100 و کرایسلر 488 تکمیل شد. چهار سال زمان بُرد که فاو موتور کرایسلر را در بدنه آئودی 100 جای دهد. چهار سال دیگر نیز صرف تولید قطعات آئودی 100 در کارخانه فاو شد. در سال 1996 آئودی 100 با 90 درصد داخلی سازی تولید شد و سرانجام هونگچی CA7220 به عنوان یکی از موفق‌ترین هونگچی‌های تاریخ به تولید رسید. فاو از سال 1996 تا 2006 به سود آوری زیادی دست یافت و موفقیت خود را تا حد زیادی مدیون هونگچی بود. چون مدل مزبور حتی برای افراد عادی هم در دسترس بود و ارزان‌تر از آئودی 100 معامله می‌شد.

شهرتی که خدشه دار شد

در سال 1998 تاریخ هونگچی با تولید مدل CA7460 دگرگون شد. این خودرو محصول مشترک فاو و فورد براساس لینکن تاون بود. تمامی قطعات از آمریکا وارد شدند. فاو نیز آنها را در کارخانه خود مونتاژ نمود. البته این مدل تنها 100 دستگاه فروشخت و به یک مدل سفارشی خاص تبدیل شد. فاو در سال 1998 نسخه بروز CA7220 را با نام منگشی و امکاناتی از قبیل کیسه هوا و… عرضه کرد. موتور نیز براساس کرایسلر 488 توسعه یافت. در سال 2004 مدل ستاره قرن هونگچی با متور 2,4 لیتری V6 آئودی عرضه شد. در سال 2005 منگشی به موتور نیسان QG18 مجهز بود. هونگچی در همان سال مدل HQ3 را براساس تویوتا کراون ماجستا تولید کرد. همه این مدل‌ها در بازار شکست خوردند. چون تنها ارتباط این مدل‌ها نام هونگچی بود و شهرت این برند خدشه‌دار شد.

تاریخ هونگچی از سال 2005 تاکنون

در سال 2004 هونگچی تنها 14,525 خودرو فروخت. تا سال 2008 این عدد به کمتر از 500 دستگاه رسید. ولی فاو به تلاش خود ادامه داد. آنها از یک موترو V12 برای توسه هونگچی HQE استفاده کردند. مدل مزبور در سال 2009 با قیمتی سرسام آور و ظاهری شبیه به رولز رویس فانتوم از راه رسید. فاو مدل HQ3 را نیز فقط به مشتریان منتخب و به شکل سفارشی فروخت. فاو حیت از موتورهای V8 و V6 با گیربکس اتوماتیک نیز برای توسعه HQE استفاده کرد. اما موتورهای مزبور به حد کافی موجود نبودند. در نتیجه بیانیه معروف ژو یانفنگ به عنوان رئیس فاو مبنی بر نیاز برندهای چینی به 20 سال تنهایی منتشر شد. این بیانیه فاو را به خودکفایی رساند.

سرمایه گذاری هنگفت برای بازگشت

به این ترتیب از سال 2010 تا 2015 فاو مبلغ هنگفتی را صرف تحقیق و توسعه محصولات هونگچی کرد. حاصل این سرمایه‌گذاری تولید دو مدل L5 و H7 بود. در سال 2011 نیز تیم توسعه هونگچی متشکل از 1,600 کارمند فاو کار خود را آغاز کرد. مدل L5 محصولی در حد کادیلاک‌های رئیس جمهوری آمریکا بود. این خودرو زره ضد موشک، لاستکی‌های ضد گلوله و… در اختیار داشت. از نمادها یچینی مانند دستگیره‌های یشمی و صندلی‌های اژدهایی امپراتور در این خودرو استفاده شد. اما در سال 2013 تنها 21 دستگاه از آن به فروش رسید. هونگچی H7 هم تا سال 2015 به تعداد 5 هزار دستگاه فروخته شد. از سال 2013 تا 2015 نیز حدود 80 تن از مدیران فاو به اتهام فساد دستگیر شدند.

شرایط کنونی هونگچی

در سال 2017 شو لیوپینگ به عنوان رئیس شرکت دولتی گروه صنایع جنوبی چین از گروهی اصلی با هدف دفاع ملی رئیس فاو شد. مأموریت اصلی او احیاء FAW بود. با تلاش‌های او هونگچی جانی دوباره گرفت و فروش این برند از سال 2017 با 4702 دستگاه به بیش از 300 هزار دستگاه در سال 2023 رسید. هونگچی حتی در سال 2023 با احیاء مدل CA630 خودرویی با 23 صندلی به نام QM7 را تولید کرد و دوباره وارد بازار مینی بوس در چین شد. اکنون L5، H9، H6، H5، E-QM5، LS7، E-HS9، HS7، HS5، HS3 و HQ9 توسط هونگچی تولید می‌شود. این برند حالا به غیر از بازار چین و شرق آسیا در خاورمیانه، آفریقای شمالی و اروپا نیز فعالیت می‌کند.