اولین شاسی بلند فراری فقط به لطف موتور V12 خود شایستگی جلب توجه دارد و در غیر این صورت ضعف‌های فراوانی گریبانگیر پروسانگوئه است.
به گزارش خودروم، فراری پوروسانگوئه اولین شاسی بلند فراری است. این بدان معنا است که خودروی مزبور باید برای تجربه یک رانندگی کارآمد و روزمره بهتر از تمام فراری‌های دیگر باشد. کابینی با چهار صندلی جادار، چهار در و صندوق عقبی بزرگ با فاصله مناسب از سطح زمین ما را به این خودرو امیدوار می‌کند.
اما آیا راهی بهتر از یک سفر جاده‌ای و گشت و گذاری آرام در جاده‌های جذاب منطقه نیوانگلد آمریکا برای آزمایش کاربردی‌ترین فراری جهان سراغ دارید. سفر با گذر از خیابان‌های پُر از چاله شهر نیویورک شروع می‌شود. وسایل خود را درون صندوق عقب می‌اندازین و با غرور سوار پروسانگوئه به سمت شمال آمریکا حرکت می‌کنیم.
خیابان‌های شهر نیویورک فرصت زیادی برای آزمایش سیستم تعلیق فراهم می‌کنند. دمپرهای TASV توسط Multimatic طراحی شده‌اند. این دمپرها از موتورهای الکتریکی برای کنترل ضربه و ارتفاع خودرو استفاده می‌کنند. هر دمپر به شکل مستقل فعالیت خواهد کرد. بنابراین خبری از میله تابشی به عنوان نقطه اتصال سمت چپ و راست سیستم تعلیق به یکدیگر نیست.
این به معنی وجود یک فضای بزرگ بین حالت تعلیق نرم و سخت است. فراری پوروسانگوئه در نرم‌ترین حالت، محک و متین خواهد بود. البته برجستگی‌های سطح جاده به داخل کابین منتقل می‌شود و در صورت مواجه با چاله‌های بزرگ، ضربه‌های قابل حسی به شاسی خودرو وارد می‌شود. این در حالی است که نیروی فیزیکی وارده به صندلی راننده زیاد احساس نمی‌شود. بنابراین فقدان نسبت حرکت سیستم تعلیق و کاهش صدا در مقایسه با سایز شاسی بلندها یک پیام واضح دارد. فراری همچنان می‌خواهد که پروسانگوئه مثل یک خودروی اسپرت باشد.
در اینجا باید به دلایل دیگری هم اجاره کرد. این شاسی بلند ایتالیایی به صورت استاندارد بر روی رینگ‌های ۲۲ اینچی محور جلو و ۲۳ اینچی محور عقب سوار است. ضمن اینکه لاستیک‌های عقب ۳۱۵ میلی‌متری هستند. این ترکیب هرگونه تصور برای بکارگیری پروسانگوئه به منظور گشت و گذار آفرودی را غیر ممکن می‌سازد. با این حال یکی از ویژگی‌های این شاسی بلند، برخورداری از حالت عبور از شیب است. اما احتمالاً عملکرد آن شبیه به حالت رانندگی در برف باشد. ضمن اینکه هیچ حالتی برای عبور از شن یا سنگ وجود ندارد.
پوروسانگوئه از جهات گوناگونی شبیه به یک فراری واقعی است. بیکاری در مواقع حضور در ترافیک شهری، فرصتی برای گشت وگذار در محیط داخلی این خودرو فراهم می‌کند. سیستم اطلاعات و سرگرمی تا حد زیادی شبیه به مدل اسپرت GTB 296 است. بیشتر باید از طریق نمایشگر دیجیتالی جلو آمپر و پد D شکل لمسی روی فرمان کار کرد. اما تغییرات کوچکی در کنترل‌ها نیست به ۲۹۶ مشاهده می‌شود. ولی استفاده از این تنظیمات همچنان آزاردهنده است. دکمه‌های لمسی مشابه، نباید در هیچ خودرویی وجود داشته باشند. این دکمه‌ها سازگاری بالایی دارند و در اغلب موارد عملکرد آنها صحیح است. اما کنترل و دسترسی به آنها هنگام حرکت در جاده دشوار است.
اپل کارپلی به راحتی فعال خواهد شد. اما به دلیل عدم وجود نمایشگر اطلاعات و سرگرمی، تنها اطلاعات حیاتی را نمایش خواهد داد. هنگام فعالیت اپل کارپلی، پروسانگوئه چزی جز سرعت، وضعیت دنده و سطح سوخت را نمایش نخواهد داد. شما حتی یک سرعت سنج هم ندارید! البته فراری سال‌ها است که از سیستم استفاده می‌کند و ظاهراً قصد تغییر آن را ندارد.
| مدل | فراری پوروسانگوئه |
| ساخت | ایتالیا |
| موتور | ۶,۵ لیتری V12 |
| قدرت | ۷۱۵ اسب بخار |
| گیربکس | هشت سرعته اتوماتیک دو کلاچ همراه با گیربکس کمکی دو سرعته |
| شتاب | ۳,۲ ثانیه |
| حداکثر سرعت | ۳۰۸ کیلومتر بر ساعت |
| قیمت اولیه | بیش از ۴۲۳ هزار دلار |
سامانه مرتبط به سیستم تهویه مطبوع پوروسانگوئه جدید بوده و یک نمایشگر لمسی به همراه غربلیکی برای کنترل آن در وسط مشاهده می‌شود. همانند استفاده دشوار از کنترل‌های خازنی روی فرمان، بکارگیری آنها نیز دشوار است. البته با کمی صرف زمان یاد می‌گیرید که هر دکمه چه کاری انجام می‌دهد. اما نباید این کار به یک چالش تبدیل شود و چگونگی تنظیم سرعت فن در یک خودروی گران قیمت سخت باشد.
درون فراری پوروسانگوئه یک نمایشگر لمسی برای سرنشین جلو وجود دارد و با استفاده از آن ویژگی‌هایی همچون کنترل سیستم تهویه مطبوع را در اختیار خواهد داشت. البته به نظر نگارنده ساده‌ترین راه برای تنظیم چنین چیزهایی پرسیدن نظر سرنشین جلو و تنظیم آنها طبق خواسته او بود و اصلاً ضرورت این نمایشگر قابل درک نیست. خوشبختانه هنوز شاهد وجود دکمه‌های فیزیکی بر روی فرمان به منظور کنترل صدا و پرش بین منوهای نرم افزاری هستیم.
وقتی با سیستم‌های کنترلی کلنجار نمی‌روید؛ کابین پوروسانگوئه مکان بسیار مطلوبی است. چرم روی صندلی‌ها نرم بوده و تریم داخلی بسیار با کیفیت به نظر می‌رسد. همچنین گرمکن و سردکن به همراه قابلیت ماساژ نیز در دسترس است. البته قطعاً از وجود ماساژور در یک فراری متعجب خواهید شد!
کیفیت سواری مطلوب
اما همه نکات منفی فراری پوروسانگوئه هنگام رانندگی با آن در یک جاده خوب محو خواهند شد. این خودرو در کلاس خودش حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. نگارنده با یکی از بهترین وسایل نقلیه SUV جهان روبرو بوده و خیلی از خودروهای هم رده آن نزدیک پوروسانگوئه هم نیستند. در واقع نزدیک‌ترین رقبای این خودرو کراس‌اوورها نبوده و ما باید از موشک‌هایی همچون کادیلاک CT5-V بلک وینگ یا BMW M5 CS به عنوان رقبای پروسانگوئه یاد کنیم. خودروهای مزبور باورنکردنی هستند؛ اما فراری هیجان بیشتری هنگام پیچیدن و عبور از جاده‌های هموار تولید می‌کند.
موتور قدرتمند V12
علت این اتفاق را باید استفاده از موتور V12 دانست. فراری قادر بود که از پیشرانه V8 با توربوشارژ دوقلو برای پوروسانگوئه بهره ببرد و خودرویی شبیه به مدل مودنا را به فروش برساند. اما موتور V12 را حفظ نمود و دلیل اصلی خاص بودن فراری پوروسانگوئه همین موضوع است. واکنش سریع موتور و رسیدن به دور ۸۲۵۰ در دقیقه، فریادی بلند و با شکوه را به گوش‌های شما می‌رساند. این چیزی است که به غیر از فراری در هیچ خودروی دیگری تجربه نخواهید کرد.
نکته دیگر این است که V12 به خودی خود جای یک موتور V8 توئین توربو فعالیت می‌کند. این یعنی حداکثر گشتاور در موتور ۶,۵ لیتری پوروسانگوئه به دلیل وزن ۲۱۳۱ کیلوگرمی آن دیرتر در اختیار شما قرار می‌گیرد. بنابراین به هیچ عنوان شباهتی با X5 M مشاهده نمی‌شود و باید از این چالش عبور کرد تا حرکت رو به جلو را احساس کنید. اما تجربه رانندگی با این خودرو بسیار بهتر بوده و شما می‌توانید از شنیدن صدای موتور لذت ببرید.
سیستم تعلیق پوروسانگوئه ویژگی‌های جالبی دارد. این سامانه مولتیماتیک بوده و زمان قرارگیری در حالت هارد دمپرها قفل می‌شود و از چرخش بدنه جلوگیری خواهد شد. موتور نیز پشت محور جلو قرار دارد و گیربکس نیز در عقب جای گرفته است. بنابراین توزیع وزن ۵۱ به ۴۹ بوده و این شاسی بلند فوق‌العاده فراری را شبیه به بهترین سدان‌های اسپرت این برند ایتالیایی می‌کند.
دیگر معایب پوروسانگوئه
اما باز هم می‌گوییم که کنترل‌های لمسی و نبود قابلیت آفرود از معایت این خودرو هستند. صندلی‌های جلویی نیز خیلی راحت به نظر نمی‌رسند. فرمان به طرز قابل توجهی سبک است. ترمزهای کربن سرامیکی استاندارد نیز با حرکت نسبتاً کوتاه پدال فعال شده و ما را به یاد ۲۹۶ می‌اندازند. گیربکس هشت سرعته دو کلاچه فراری به خوبی فعالیت می‌کند. اما جعبه دنده دوم در جلو موتور نیرو را به چرخ‌های جلو انتقال می‌دهد؛ اما هرگز نیروی آن را احساس نمی‌کنید. لاستیک‌های میشلن نیز چسبندگی کافی را ندارند. حرکت عقب خودرو در مواقعی غیر طبیعی به نظر می‌رسد. اما همه این معایب به ما می‌گویند که یک فراری را می‌رانیم که تنها سرعت و دقت ملاک تولید آن است.
